Opisy miast

Wenecja - miasto na wodzie

Cóż to ta Wenecja?

To ciekawe historyczne miasto wybudowane na … wodzie. Tak dla odmiany, jakby miejsca na lądzie im brakowało … Po prawdzie, historyczna Wenecja to miasto posadowione na ponad 100 wyspach (podobno można się ich doliczyć blisko 120). Dzisiaj właściwie jest to tylko centrum turystyczno – rozrywkowe, z mnóstwem fajnych knajpek i hoteli (z zatrważającymi cenami). Do centrum można dostać się na kilka sposobów – główny dojazd drogowy bądź kolejowy prowadzi groblą z Mestre, jednak dużo ciekawszą formą transportu wydają się wodne tramwaje, zwłaszcza, jeśli pierwszym przystankiem będzie imponujący plac św. Marka.

Jak dostać się do Wenecji? Najprościej będzie skorzystać z ofert któregoś z biur podróży (np. można skorzystać z wycieczek oferowanych na portalu www.fostertravel.pl/wycieczki/). Można również dotrzeć na własną rękę – z Warszawy to tylko (!!!) 1300 km, więc można dojechać w ciągu jednej nocy. Może być to całkiem fajna weekendowa wycieczka.
Samochód najlepiej zostawić na wielkim parkingu w pobliżu portu. Można również próbować dotrzeć do placu rzymskiego, ale znalezienie tam miejsca do parkowania graniczy z cudem.
Więcej szczęścia mają ci, którzy zdecydowali się tutaj dotrzeć pociągiem. Końcowa stacja znajduje się przy samym Canale Grande, w rejonie mostu Scalzi.

Co oferuje Wenecja?

Bazyliki św. Marka, pałacu Dożów, Ponte Rialto (najsłynniejszy most) czy głównego kanału zwanego Canale Grande nikomy chyba nie trzeba przedstawiać. To najbardziej chyba znane miejsca w Wenecji. Niestety – mają one pewną wadę – zawsze są tam tłumy turystów. Dostanie się do pałacu Dożów (poza abstrakcyjną ceną) czasami zakrawa na niemożliwość. W ciepłe dni w sezonie na oczekiwanie w kolejce czasami należy przeznaczyć kilka godzin. Ale zdecydowanie warto. Ostrożnym należy być w knajpach i sklepach zlokalizowanych w głównych częściach Wenecji – tutaj nietrudno zostać naciągniętym. Zwłaszcza proceder ten zauważalny jest w knajpach, gdzie ceny na rachunku często i tak wygórowane nie zgadzają się w żaden sposób z tym, co zapisane w menu.
Boczne uliczki, zakątki są często zapominane. Tutaj można znaleźć miejsca o fantastycznej atmosferze, przyjrzeć się starym mieszkańcom i ich codziennym czynnością, zajrzeć do małego sklepiku czy warsztaciku lub odwiedzić któryś z niezliczonych weneckich kościołów czy kapliczek. A przede wszystkim można w tych miejscach odetchnąć od zgiełku centrum.
Jedną z najfajniejszych cech miasta jest brak możliwości poruszania się pojazdami kołowymi. Tutaj nie ma wszechobecnych w innych włoskich miastach samochodów, skuterów czy nawet rowerów.
Wenecję zwiedza się na piechotę … Ewentualnie na wodzie …
Przygotowanym trzeba być na wielogodzinne spacery i niezliczone zaułki, ścieżki, chodniki i schody.
No i rzecz jasna – mosty, mostki, kładki, etc. Tego typu budowli jest tutaj podobno ponad 400. Ale cóż się dziwić – tyle wysp poprzecinanych ponad setką kanałów należało w końcu w jakiś sposób połączyć ze sobą.

Wenecja oferuje tyle atrakcji, że chcąc poznać ją nieco lepiej, warto spędzić tutaj co najmniej kilka dni. Osobno – po jednym dniu warto przeznaczyć na wizytę na dwóch słynnych wyspach w pobliżu Wenecji. Burano – to kolorowa wyspa z niską zabudową słynąca przede wszystkim z wyrobów koronkarskich, Murano – to bardziej przemysłowa, z szerokimi kanałami, słynąca przede wszystkim z produkcji wyrobów szklanych.

Dookoła miasta pływają tramwaje wodne. Właściwie nie tylko dookoła, ale również przez Canale Grande. Tramwajami można również dotrzeć do pozostałych weneckich wysp (np. Murano, Burano), a także na lagunę. Popularną bazą wypadową do Wenecji jest miejscowość Punta Sabbioni (ok. 40 min podróży tramwajem, a baza noclegowa kilka razy tańsza).

Rzym

Historia

Według legendy miasto zostało założone w 753 r. p.n.e. przez Romulusa na Wzgórzu Palatyńskim. W ciągu kolejnych pięciu stuleci Rzymowi udało się podporządkować sobie obszar całego Półwyspu. Miasto stworzyło najpotężniejszy organizm państwowy w basenie Morza Śródziemnego (republikę, potem cesarstwo). W okresie rozkwitu cesarstwa Rzym zamieszkały był przez ponad pół miliona ludzi. Na początku nowej ery miasto było jednym z największych ośrodków chrześcijaństwa. Po podziale cesarstwa na zachodnie i wschodnie w 395 r., Rzym przestał być stolicą kraju. Upadek miasta, który nastąpił w 476 r. przypieczętowały liczne najazdy plemion germańskich. W 754 r. miasto stało się stolicą Państwa Kościelnego. Przez kolejne kilkaset lat rozwój miasta hamowały konflikty papieży z cesarzami i najazdy. W XV i XVI w. Rzym stał się obok Florencji i Mediolanu głównym centrum kultury i sztuki renesansowej. W 1870 r. miasto zostało włączone do Włoch, stając się w 1871 r. stolicą kraju, zaś władzę papieską ograniczono do Watykanu.

Atrakcje

Historyczne centrum Rzymu jest niewielkie, a większość najwspanialszych zabytków znajduje się w bliskiej odległości od siebie. Na wschodnim brzegu Tybru, zwłaszcza na terenie na południe od Piazza Venezia skupiają się pozostałości antycznego Rzymu. Na północny zachód i wzdłuż Tybru, pomiędzy Via del Corso i Corso Wittorio Emanuele II znajdują się zabytki z okresu miasta średniowiecznego. Trudno jednoznacznie wskazać najważniejszy zabytek, ale prym z pewnością wiedzie Koloseum, które jest w swoim charakterystycznym kształcie rozpoznawalne przez każdego mieszkańca ziemi. Koloseum to pozostałość po dawnym amfiteatrze, miejscu rzymskich rozrywek i zawodów jeszcze z czasów cezarów. Jest to największa zachowana budowla starożytna w mieście. Poza Koloseum warto zajrzeć też do Panteonu, starożytnej świątyni zlokalizowanej na Polu Marsowym. Ważną pozostałością dawnych czasów jest Forum Romanum, czyli tradycyjny starożytny rynek, na którym skupiało się życie polityczne i gospodarcze miasta. Rynek przez wieki został całkowicie zniszczony a jego pozostałości zawdzięczają swoje istnienie pracom archeologicznym. Z bardziej współczesnych zabytków warto wymienić Fontannę di Trevi, monumentalną konstrukcję XVIII-wieczną o wymiarach 20x26 metrów z łukiem triumfalnym w centrum i licznymi figurami. Obiekty sakralne to oczywiście Kaplica Sykstyńska oraz Bazylika Św. Piotra. Na szczególną uwagę zasługują też Schody Hiszpańskie, prowadzące do kościoła Trinitia dei Monti. Schody te są uznawane za najdłuższe i najszersze w Europie. Rzym przyciąga miliony turystów, których nie zrażają nawet astronomiczne ceny.

Chrześcijański Rzym

Rzym jest nierozerwalnie związany z Kościołem katolickim, a głównym powodem jest zapewne Watykan, który nie tylko stanowi enklawę na terenie miasta, ale również ze względu na swoją wielkość i znaczenie przenosi wpływy na miasto. Na terenie Rzymu znajduje się wiele budowli sakralnych, domów oficjeli kościelnych, licznych muzeów i innych instytucji formalnie przynależących do Watykanu. Włosi z natury są katolikami i to bardzo ekspresyjnymi, co oznacza, że wszelkie kościelne święta obchodzone są publicznie, na ulicach miasta i to z dużą manifestacją. Każdy Włoch modli się przed ważniejszym wydarzeniem i robi to niemalże publicznie. W Rzymie są szczególne kościoły o wielkim znaczeniu dla katolików, jak na przykład Bazylika Santa Croce in Gerusalemme w której rzekomo znajduje się krzyż z ostatniej drogi Chrystusa. Jest tu także bardzo nietypowe Muzeum Dusz Czyśćcowych.

Most Miłości

Rzym to miasto miłości, znane jeszcze ze słynnego filmu „Rzymskie wakacje” namiętności kochanków, piękne, niezapomniane wrażenia przyciągają każdego i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Szczególnym, symbolicznym miejscem jest Ponte Milvio, czyli most, będący miejscem kultu dla kochanków. Zgodnie z tradycją zawieszają oni na tym moście, na lampach i barierkach, kłódki miłości. Kłódki te zamykają oboje razem na kluczyk, a ten wyrzucają do wody płynącego w dole Tybru. Ten zwyczaj najprawdopodobniej pochodzi z Florencji, gdzie w ten sposób czcili zakończenie roku uczniowie Sanità in Costa San Giorgio. Niestety, rzeczywistość niesie przykre konsekwencje, bowiem na moście znajduje się już tyle kłódek, że grozi on zawaleniem, a latarnie uginają się pod ich ciężarem. W 2007 roku przewróciła się jedna z latarń. więc władze zamontowały specjalne barierki z łańcuchami do wieszania kłódek.

Rzymskie parki

Rzym, oprócz zabytków i dzieł sztuki, oferuje również cały szereg idealnych miejsc na relaks w czasie upalnego lata lub romantyczne spacery o zachodzie słońca. Najbardziej znany w Rzymie jest z pewnością Park Villa Borghese. Pomiędzy rzędami pinii umieszczono fontanny Giovanniego Fontany i rzeźby Pietra Berniniego. Do parku prowadzi 18 wejść z różnych stron miasta, najbardziej znane to Porta Pinciana, piazzale Flaminio, giardini del Pincio oraz viale delle Belle. Wewnątrz można podziwiać kilka muzeów, rzeźby, fontanny i inne budynki zabytkowe wraz ze słynna świątynia Diany. Na terenie parku mieści się również rzymski ogród zoologiczny, założony w 1911 roku. Villa Doria Pamphilj to największy park Rzymu, położony na 180 hektarach, przy via Aurelia Antica. Do dzisiaj zachował się jego XVII-wieczny charakter. Jest ulubionym miejscem miłośników joggingu i jazdy na rowerze oraz spacerowiczów z dziećmi. Wśród urokliwych alejek znajdują się zabytkowe budynki, oczka wodne i jeziorka, pełno jest też różnych gatunków fauny i flory. Do parku prowadzi kilka wejść, najbardziej znanym jest Porta San Pancrazio. Villa Ada Savoia jeden z największych publicznych parków Rzymu, mieszczący się w zachodniej części miasta, tuż za murami Aureliana zamykającymi centrum. W lecie odbywają się tutaj koncerty muzyczne, przedstawienia i spektakle teatralne. W parku znajduje się wiele historycznych budynków oraz świątynia Flory. Park ma powierzchnię 160 hektarów. Inne rzymskie parki, to Villa Aldobrandini, Villa Sciarra, Villa Torlonia, Parco dell’Appia Antica - ogromny rzymski park o powierzchni 3400 hektarów, Villa Glori, wzgórze i park Oppio, Celio oraz park Scipioni.

Grecja

Stolicą kraju są Ateny. Innymi dużymi miastami są: Saloniki, Patras, Larisa i Iraklion. Dzieli się na 13 regionów, które z kolei podzielone są na 51 departamentów.

Językiem narodowym jest grecki.

Jednostkę monetarną stanowi euro.

Ukształtowanie powierzchni:

Aż 80% powierzchni Grecji stanowią góry, których średnia wysokość wynosi 1 200 - 1 800 m n.p.m. W północno-zachodniej części kraju znajduje się masyw Pindos, a na północnym-wschodzie stare masywy górskie z najwyższym szczytem kraju - Olimpem, który wznosi się na wysokość 2 917 m n.p.m. Ponadto, na znajdującym się na południu kraju Półwyspie Peloponez rozciąga się masyw Achajski.

Prawie 20% kraju stanowią wyspy, m.in.: Kreta, Rodos, Eubeja, Cyklady, Wyspy Jońskie, Sporady Północne i Sporady Południowe.

Linia brzegowa Grecji jest silnie rozwinięta. Wzdłuż rozczłonkowanych wybrzeży ciągną się pasy nizin: Nizina Tesalska. Salonicka, Tracka i Argolidzka.

Grecja znajduje się na obszarze aktywnym sejsmicznie.

Klimat:

Grecja leży w strefie klimatu śródziemnomorskiego, który cechuje się gorącym i suchym latem oraz chłodną i wilgotną zimą. Na północy kraju klimat wykazuje pewne cechy kontynentalizmu, tzn. lata są gorętsze, a zimy chłodniejsze. Średnia tempera powietrza w Atenach wynosi w lipcu 28°C, a w styczniu 10°C. Roczna suma opadów kształtuje się na poziomie ok. 400 mm. Największe opady występują w górach położonych na zachodzie kraju, gdzie wynoszą ok. 1 500 mm rocznie oraz na Wyspie Korfu, gdzie osiągają niekiedy 1 300 mm rocznie. Opady śniegu występują jedynie w górach w północnej Grecji.

Szata roślinna:

Roślinność Grecji jest dość uboga. Na północy występują lasy, które tworzy dąb korkowy, drzewo laurowe i mirt. Na nizinach oraz na Półwyspie Peloponez przeważają twardolistne zarośla typu makii. Wybrzeża i doliny rzeczne porastają wiecznie zielone cyprysy, drzewa cytrusowe, oleandry, drzewa oliwne oraz winorośl.

Ludność:

Grecja jest krajem jednolitym etnicznie. 95,5 % ludności stanowią Grecy, ponadto mieszkają tu Macedończycy, Turcy, Albańczycy i Bułgarzy.

Oficjalną religią jest prawosławie, które wyznaje 97,6% ludności. Pozostałe 2,4% stanowią muzułmanie, katolicy i protestanci.

Średnia długość życia wynosi w przypadku mężczyzn 72 lata, a w przypadku kobiet - 76 lat.

Rozmieszczenie ludności jest nierównomierne. Najgęściej zaludnionym regionem kraju jest Attyka, ponadto mieszkańcy skupiają się na nizinach Macedonii, w północnym Peloponezie oraz w środkowej Krecie. Do najsłabiej zaludnionych obszarów należą Cyklady, góry Tracji i Macedonii, południowy Peloponez, Kreta wschodnia oraz Półwysep Chalcydycki.

Ponad połowa ludności Grecji mieszka w miastach, z czego większość skupia się w aglomeracji Aten i Salonik.

Wskaźnik analfabetyzmu jest dość wysoki, gdyż aż 9,5% społeczeństwa nie potrafi czytać i pisać.

Gospodarka:

Podstawę gospodarki Grecji stanowi rolnictwo. W strukturze zatrudnienia dominują jednak usługi, które skupiają ok. 48% zawodowo czynnych, następnie lokuje się przemysł - 28% i rolnictwo - 24%.

Turystyka:

Grecja należy do jednych z najciekawszych turystycznie krajów na świecie. Sprawiają to liczne zabytki z okresu Grecji Starożytnej i wiążąca się z nimi bogata historia, liczne plaże oraz sąsiadujące z nimi góry. Stąd też turystyka w Grecji dynamicznie się rozwija i jest jedną z dominujących gałęzi gospodarki kraju.

Ustrój polityczny:

Grecja jest republiką parlamentarną. Na czele państwa stoi prezydent, wybierany przez parlament na okres 5 lat. Władza ustawodawcza jest w rękach parlamentu i prezydenta. Władzę wykonawczą sprawuje rząd i prezydent. Prezydent także wyznacza premiera.

Berlin

Berlin jest stolicą Niemiec i liczy 3,4 miliona mieszkańców, którzy zamieszkują powierzchnię 883 kilometrów kwadratowych.

Historia

Miasto rozwinęło się w XIII stuleciu z dwóch osad handlowych nad Szprewą. Znaczenie miasta urosło, gdy w XV wieku stało się ono stolicą. Wraz z utworzeniem Rzeszy niemieckiej (1871) Berlin stał się stolicą państwa.

W 1920 r. miasta: Berlin, Charlottenburg, KÖpenick, Lichtenberg, Spandau i Wilmersdorf połączyły się w tzw. wielki Berlin.

Rozpoczęta przez Hitlera II wojna światowa zakończyła się dla miasta tragicznie. Naloty bombowe przyniosły mieszkańcom śmierć i zniszczenia.

W 1949 r. została utworzona Niemiecka Republika Federalna i Niemiecka Republika Demokratyczna. Oznaczało to również rozpad Berlina na Berlin Zachodni i Berlin Wschodni. Od 3 października 1990 r., dnia zjednoczenia, obie części miasta są ponownie całością.

Atrakcje

Obecnie prawie czteromilionowy Berlin jest nie tylko miastem wiodącym w dziedzinie polityki, administracji i przemysłu, lecz także centrum sztuki i kultury.

W Berlinie znajdują się trzy opery, siedemnaście dużych orkiestr (między innymi znani berlińscy filharmonicy), ponad sto kin, sto siedemdziesiąt muzeów, trzy duże uniwersytety i piętnaście innych szkół wyższych. Najstarszy berliński uniwersytet nazwany imieniem braci Aleksandra i Wilhelma von Humboldt, został utworzony w 1810 r. i leży w Belinie Wschodnim.

Najsłynniejszą budowlą Berlina jest Brama Brandeburska, która obok berlińskiego niedźwiadka jest symbolem Berlina. Najpiękniejsze budowle miasta są zbudowane w stylu klasycystycznym, dlatego Berlin nazywa się „Atenami nad Szprewą”. Najpiękniejsze ulice w Berlinie to: Unter den Linden (Berlin Wschodni) i KurfÜrstendamm (Ku-Damm, Berlin Zachodni). Najbardziej znane muzeum to Muzeum Pergamońskie, w którym fascynują dzieła antycznej, monumentalnej architektury.

Godne uwagi są także: Czerwony Ratusz na Placu Aleksandra, barokowy zamek Charlottenburg, budynek Reichstagu, Kolumna Zwycięstwa i ruiny kościoła cesarza Wilhelma.

Berlin leży w pięknej okolicy z lasami i jeziorami, która co roku przyciąga tysiące turystów